Çıkmaz sokaklarda karşına çıkıp duvardan bir gedik açıp hadi gel çıkış buradan seni bekliyordum çıkmak için, güneşi görmek için, yola devam etmek için seni bekliyordum diyecek birisini bekliyoruz hep. Ne zaman yeni biriyle tanışsak onun hayatımıza kattığı değeri ve onunla daha da olgunluğa erişeceğimizi düşünürüz. Aslında biz kendimize yetmeyiz. Bir elmanın yarısı bile değilken diğer yarısını arar dururuz hep. Daha ağacın dalında bile çiçek açamamışken. Eksikliğimizi hep birilerinin tamamlamasını bekleriz. Her insan böyle değil midir sizce de? Herkes eksik ve herkes kendisini tamamlayacak kişiyi bekler. İki eksik bir tam eder mi? Daha kendimize yetmezken bir başkasıyla nasıl tam olacağız? Kendi olgunluğumuza ulaşmamız lazım ki diğer yarımızı bulalım. Kalbimizin eksikliğini ilk önce kendimize değer vererek giderelim. Kendisini sevmeyen kendisine değer vermeyi bilmeyen bir başkasına nasıl kıymet verir? Eğer bir gün bir yarım olduğunuza karar verirseniz işte o zaman diğer yarınızı bulmak için harekete geçersiniz. Bir başkasına doğru yola çıkmadan önce kendi içine doğru bir sefere çık. Gönül yolunu temiz tut. Kalbini tamamla.