Saydam bakışlarında yenildi çocuk kalbim. Bundandır korkum sana uzatırken yorulmuş ellerimi. Bitkin bir adamın hayata dönmesi zordur çoğu zaman. Biriyle uyuyup uyanması ise en zor olanıdır. Her uyandığımda o yüzü karşımda görüp nasıl kayıtsız kalabilirdim ki? Kirpiklerinin sayısı kadar düş topladım ben o sabahlar sana bakarken. Rüya görürken dudaklarının aldığı şekillerde kaybettim kendimi ya da tam anlamıyla o zaman buldum beni. Ama yine de yorulmuşum işte bir kere, kırmışlar kalbimi sayamayacağım kez. Sen ağacın en tepesinden bana bakan bir kuş misalisin benim için. Uzansam uçacaksın hiç yeltenmesem sadece bakıp yine çırpacaksın kanatlarını. Geride kalan yine ben olacağım.

 Ah gözleri çocuk kadın, masumiyetini alıp arındır beni çıkmaz yollarımdan ve aydınlat karanlıklarımı. Çünkü ancak sen olduğunda üstesinden gelebilirim vadesi dolmuş acılarımın.