Bırak beni bu yollar uzun daha 

Bırak upuzunken saçlarım, dökülecek 

Bırak yanaklarım ıslanmamışken gözyaşımla

Kuru bir elveda ve ardında acı hatıra 

Sabahları ayılmak zorlaşmadan bırak

Tepelerin boyu uzamasın<

Tut ki hiç dinlememişiz eski bir radyoGörmemişiz en uçsuz bucaksız tepeleriHiç olmamış kalbimizin ipleri elimizdeÇizik attığın tahta sıralar konuşmuş günlerceSusturucu takılmış bir tabanca gibi ölümünden rol çalmışÖlürken bile mesele olamamışsınVarsay ki gözlerinde bir nihayetle ortada kalmışsınÜzer

İçinden gelen kara ormanlar peydah olur anidenHer çiçek biraz isteksiz ve solmuştur artıkHüzünler sebepsiz ve gamzeler belirsizdirYüzün eskisinden yabancıdır aynayaÇünkü ayna gerçek bir dost gibi özler gülmeniVe belki de hiçbir zaman bırakmaz eliniYorgunluk ve bir bezmişlik düşman kesilirSaçlarında

Tutmaz elim ve durmaz dilimBaş ağrıtsa da müziği susturmazGözlerini kaçırmaz en sarhoş aşıklardanRitim ahenkle salınır zihnindeki danslaHızlanan tempoda eller salınır sağa solaBak ki yak bir sigara en kuytu köşelere çıkıpGör ki hisset dumanı en yalnız müzik ezgileriyleSeç ki aklın kalmasın zamane ho

Merdivenli yokuşlardan gidildiğinde fırtınaGökyüzü karardı yoldan çıkanların dönmüşlere anlattıklarıylaBoş meydanların şahit olduklarıVe birkaç parça ateşle var olduGözlerinden anladığın ne varsa dile döküldü nefes sesleriyleBir kartal havalandı sıcak bir gecenin öfkesiyleAgresif ama asla isteksiz d

Birkaç kelimeyle nasıl oluyor insanYani nasıl oluyor da en sevinçli insan oluyor birdenbireKalbinden bir yol buluyor ve geziyor gezegenleriUzun uzadıya düşündüğün uzun şarkı isimleriniYazmaya oturduğun ucuz roman fikirleriniAklından geçen binbir sen mavisiBen sarısıBiz yeşiliKahve kupamdan ormanlar

Ellerin elime ne çok yakışırdı iş çıkışlarıVe birtakım ahlaksız bakışmalar eşliğindeİnsanlarla dolu caddelerin arasında kısa kesişmelerleTeklifsiz gülüşlerleGözlerin bir şeyler fısıldadığı akşam vakitleriOysa her aşk biraz yarım kalmalıdırMutluluk çok da süremez çünkü bu bir kuraldırHovardalık böyle

Uzun bir yol var diye buradanTopraklı yollarla başlar, taşlı yollarla biterKaideler bozulmaz iyi kalpli birinin dileğiyleKalbi yetmez çoğu zaman her şeyeAğladığımız onca mesele uzar gider meselaOysa bize kalsa kapatır giderdik dükkanıAğlamayı bitiren emzik misaliBütün meseleleri söker atardıkBırak b

Aldığı onca nefesin hakikatinde boğulur insanGözlerini bulutlara çevirdiğinde savurur dilekleriniÖyle ki kimse susuz kalmazKurak topraklardan şelale çıkarır insanoğluYine de suyu azalmazİntihar mektupları dolanır elden eleGençlerin gösterişsiz yaşamları uzak ellerde yok olurYine de bulunur çaresi en

Şimdi en çok kimin sesi çıkar sükunetin gölgesindeKimin nefesi daralır en yeşillik açıklardaGözleri ateş çıkarcasına yaşlanırKalbi sert bir kaya gibi taşlaşırEllerini tuttuğunda yakar insanıSaçlarını okşadığında sarar, bırakmazEn deli sırlarını açığa vurur, saklamazEn önemlisi de korkmaz hiçbir şeyd

Sarsılır en derinden dimdik durduğun kayalarYollar biter, dağlar ezilir, dostlar kafalarSarar kollarından sırtını kollarÜzülür çağırdığın binlerce yardım çığlıklarıKolu, kanadı, uçuşu, bakışıGörür gözleri gümüşten güllerAlır eline ve savurur yelindenAklı artık onun değildir, karışmıştır derindenAyna

Ah o kara günlerin görülmez tarafıKara ormanların çam ağaçlarıÇiçekten yoksun ve kopkoyuGözlerinin daldığı akşam vakitlerinde inerken fırtınaYıllanmış sandalye gıcırdıyor köşedenEski bir hatıra selamlıyor penceredenAnlatmak istediğin ifadeyi karşılayacak alfabe bulunmamışKelimeler uyanUyan da çöz şu

Penceresiz bir evin soğuk kısmında olmakGünlerin kovaladığı aylarınOkların bir kere çıktığı yayların peşindeGözlerin devrildiği mevzuların bilincinde olmakDoğuştan yanlış olmakSemtinin ücra köşelerindeSorgulamaya zorlamak kendiniAslında hep düşüncesiz, körkütük olmakNedir bu içine çeken biziGüneş de