Şu kültür, gelenek görenek falan dedikleri ne garip şey bazen. Anne babalığı, yani insanın o vasfını (bazıları için şansını) bile etkiliyor. Hem de öyle büyük öyle kocaman etkiler ki bakarsanız; Çocuğunu kucağına almaktan, adıyla seslenmekten dahi şiddetle geri duran bir kesim var mesela. Çok büyük

   Gelişine diyorum baharın,  her seferinde bu kadar sevinen kaç kişiyiz bilmem. Ama epey sadık baharseverler olduğumuzu söyleyebilirim. Çünkü düşünsenize; yaz yavaş yavaş giderken sonbahar kendini gösterir. Koca bir mevsim biter kara kışlar gelir. Bıkmadan usanmadan her yıl o bahar m

Yazdı yine defterine, içi içinden taşacak bir gece; “Şu yazmak da olmasa ne yapardım hiç bilmiyorum.” Ve devam etti Hicran;
“Sevgi uzakları çeken, yakınları iten bir mıknatıs mı acaba?” diye düşünüyorum epeydir. Hep uzakları seviyoruz. Yakındayken (yanındayken) kimsenin kıymetini bilmiyoruz. Yakınl

“Eğer koşullar farklı olsaydı, eğer yaşamda hak ettiğim yerde olabilseydim, o zaman her şey çok farklı olabilirdi. Çok farklı olurdu. Eğer hakkım olan yere gelemediysem, bunun suçu bende değil.” diye yazıyordu, yakın zamanda okuduğum bir Agatha Christie romanında. Sonra uzun uzun düşündüm bu cümlele