Beklerken gözlerinden dökülecek o cümleyiSarılır bileklerimeAteşin en soldaki ortasındaCehennemin yosunlarıYüzümde koyu gri bir VenüsDirilmeyeyim diye bu kabustanAlnımın ucunda nöbet tutuyorBekliyorum diye gözlerinden dökülecek o cümleyiSiyah bir yıldızdır tıkayan diz kapaklarımıCezamın herkesin ben
Diyarbakır'da doğdu. Şehrinin sokaklarındaki çörek kokulu labirentlerden hep ustaca sıyrılıp aynada gördüğü beyaz duvarda kaybolunca kaderin karakoluna yol sormak için girdi. O zamandan beri gerçeğin üstündeki gerçeği ve kapı kılığına girmiş pencereleri de ardına katıp zihniyle dünyayı kelimelerin sırtında uzlaştırmaya çalıştı ama bunu pek de başarabildiği söylenemez.
Ve akıl sessizce kalbin bagajına saklanır. Yakalanmadan geçebilsin diye dua eder dünyanın sınırından.