Belki bir köprüde karşılaşmadı; iki inatçı keçi. Bu çarpışma, zihinde besbelli! Sen de dinle sesleri: Negatif; ister matematik terimi deyin, ister fizik. Anlamı: “olumsuz.” Negatif sayılara ya da işlem sonuçlarına alışkınız ama günümüz insanı zihnini de bu deyişe bırakmakta. Olumsuz düşünce önce beyine sonra tüm vücuda yayılmakta. Ele geçirmekte gülüşleri. Tam da sinsi bir hastalık gibi! İşte bu depresyonun ayak sesleri! Geldi oturdu misafir odamıza. Önce ele geçirdi en rahat kanepeyi. Sonra kumandayı. Eee acıktı şimdi. Elde etti yan odadaki bol kalorili mutfağı. Yetinmedi, kaz tüyü yastık ve hiç açılmayan perdeyle. Ekledi ve söylendi. Vesvese şampiyonu yaşlı teyze gibi. Şu duvardaki tablonun rengi mi kötü? Dolaplar mı eski? Tozlu mu yerler? İnsanlar mı itici? Deve kuşu misali kafayı sadece kuma mı gömmeli? Geldi, evet her şey üst üste geldi. Hayat mı? Yaşıyoruz işte o da nafile değil mi? Enflasyon, çevre kirliliği, iklim değişikliği… Güzel olan ne var ki? Bardağın dolu tarafından bakacakmışım! Sahi barajlarda su kaldı mı ki? Ben zombileri beklerken, ilham perileri mi sardı gönül hanemi? Hep somurtuyormuşum! Hepiniz Pollyanna oldunuz. Saçma! Dertler mi tükendi? Niye? Nasıl kahkaha atabilirim ki? Pozitif; ister matematik terimi deyin, ister fizik. Anlamı: “olumlu.” Pozitif sayılara ya da işlem sonuçlarına alışkınız ama günümüz insanı bu deyişi rafa kaldırmakta. Oysa olumlu düşünce enerji yaymakta. Ele geçirmekte kalbi. Mutluluk veren bir hap gibi! İşte bu değişimin dans eden sesi. İzin verirsek gelir oturur ruhumuza. Kaldırır kanepeden tam aksini. Mutfaktan kovmak olur sıradaki hamlesi. Kaz tüyü yastıkta hafifler, açar perdeyi. Temiz hava derken; bol oksijen susturur vesvese şampiyonu yaşlı teyzeyi. Tablonun rengi harika, dolaplar antika, yerler cilalı sanki. İnsanlarsa elbette sahici. Deve kuşu değilim kafayı kuma gömemem. Gelir, evet bazen her şey üst üste gelir. Hayat mı? Çok şükür yaşıyoruz. Bu yeterli değil mi? Kuşlar, ağaçlar, mevsimler... Çok güzel hissetmesi. Bardağın dolu tarafından bakmayı denemeli. Sahi yağmurlarda barajlara can verdi. Daha ne isterim ki? Zombileri değil ilham perilerini seçmek benim tercihim. Hiç bilemedin ki! Somurtmuyorum! Pollyanna, Heidi, sevimli hayalet Casper… Çok seviyorum. Gerçek! Umutlar tükenmez ki! Niye? Nasıl karamsar olabilirim ki? Belki bir köprüde karşılaşmadı; iki inatçı keçi. Bu çarpışma, zihinde besbelli! Sen de seç kendi sesini…