Çocukluğumuza dönelim mi biraz? Her şeyi bir kenara bırakalım yaşımız çocuk olsun, Henüz toyduk ve aşkı tanımamıştık Henüz kalbimiz acımamıştı Henüz gözyaşlarımız yastığı ıslatmamıştı Toz pembe hayallerle dalardık en güzel uykulara Bilmezdik sokak lambalarının kaçta söndüğünü Aklımızın ucundan bile geçmezdi düşüncelerin bizi yoracağı Kağıttan yaptığımız uçaklarımız vardı onu en uzaklara atar Uzakların bize geldiğini sanırdık, kağıttan gemilerimiz vardı Bir suyun içerisinde yüzdürürdük, sanki bir maviliğin içinde gibi Öylesine mutlu ve heyecanlı olurduk, güzel ve özel çocuklardık Her birimizin değişik alışkanlıkları vardı, kimimiz kaldırım çizgilerine Basmadan yürümeye çalışır, kimimiz gökteki ayın bizi takip ettiğini düşünür Bazen gökyüzü olur kuş gibi uçtuğumuzu düşünürdük Uçurtmalarımız vardı, onları en yükseklere uçururduk, Benim hiç uçurtmam olmadı mesela, benim ise poşetten bir uçurtmam vardı Olabildiğince hızla koşarak o poşetin, uçurtma diye adlandırdığım, uçurtmanın Yükseklere uçmasını dilerdim, onu yükseklere uçurunca özgürlüğü bulacağını sanırdım Kuşlar vardı, her sabah penceremin önüne konan bir kere bile sevemeden uçup giden Onları hep perde arkasından içimden severdim perdemi bile açmazdım Korkmasınlar diye onları incitmemek adına hep yüreğimden sevdim İtiraf etmek gerekirse hala küçük bir çocuğum, hiç büyümedim ki ben Hep çocuk kalmayı diledim, çocuk kalıp hep maviliklere erişmek istedim Ben yitip giderim ama ne o çocukluğum gider ne o mavi gök Şimdi bütün çocukluk anılarımı gökyüzüne uçurdum her göğe baktığımda oradalar Bir gün maviliğe bir uçurtma bırakacağım bir mavi balonla, Beni hep gökyüzüyle hatırlayın ve kuşlarla, kuşlara yem ve su vermeyi unutmayın olur mu? Ben hep bir bulutun peşinde ve hep bir yıldızın yanında, siz yeter ki göğe bakın. Küçük bir şarkı armağanım olsun sizlere sevgiyle. :) https://www.youtube.com/watch?v=j5aPiHRJyP4