Bir akşamüstü ayaklarını uzatıp izlerken gökyüzünü, sanki göğün mavisini içine doldurmuşsun gibi hisset. Her nefes alış verişinde mavilik dolsun ciğerlerine. Gökyüzü olsun için. Gökyüzü olsun sözlerin. Gökyüzü olsun gözlerin. Senin adın gökyüzü olsun. Çırpınırken hayat karmaşasının içinde, dizlerine kadar zihnindeki çıkmaz sokakların çamuruna batmışken, yürekten duyduğun özlem gözlerini ıslatırken, her şey bitti sanki derken gökyüzüne bak, onu anla, onu hisset. Bir avuç gökyüzü koy cebine. Ne buyurdu alemlerin efendisi, (SAV) YERDE TEVAZU GÖKTE FERAHLIK VARDIR. Ruhun mu daraldı, gözlerin mi doldu, umudun mu soldu, çıktığın yolda yoldaşsız mı kaldın, yoluna dikenler taşlar mı koyuldu, gönül mücevherin mi soyuldu, sevdiğinin selası mı duyuldu, mutluluk sandığın mı oyundu, oldu ya da olmadı kaldır başını ferahlık bul. Gökyüzüne sahip çık. Gökyüzünü gönlünde hisset. Maviye boyansın yüzün. Maviden başka renge kör olsun gözlerin. Sevdiğini mavi gör. Dokunduğun her kapı gökyüzüne açılsın. Sözlerinden umut fışkırsın, ferahlık nasip olsun duyan kulaklara.