Ben şiirde, şairine şiir yazdıran kalp ile aklın birleşmesiyle oluşan ilhama inanırım. Çünkü bir insan hem aklının hem de kalbinin aynı zamanda onaylamadığı şeyleri kağıda dökmez dökse bile başarılı sayılmaz. Çünkü kalp ruhu, ruh aklı doyurur. Doymayan bir ruhun tasdik etmediği bir şiir benim nazarımda mısralarla yazılmaya çalışılan düz bir yazıdır. Herkesin eli kalem tutabilir fakat herkesin ruhu kalem tutamaz. İlham kaynağı şiirin türüne göre değişir ve unutulmamalıdır ki her şiir türünün kendine has bir ilham kaynağı daha doğrusu kaynakları vardır. Lirik şiirde beşeri aşk kısmında ilham olarak şairin kaynağı bir insan ya da şairin meşrebine bağlı olarak aynı anda birden fazla insan ilham kaynağı olarak anılabilir. İlahi kısma geldiğimizde ise yaratıcının ya da diğer bir adıyla rabbin insan ile arasındaki muhabbetten ötürü ortaya çıkan kulun rabbini övdüğü ve yüceliğini anlattığı şiirlere ilah ilham olur. Biz bunu aslında sonsuz bir ilham kaynağı olarak ifade edebiliriz. Epik şiirde ilham kaynağı bazı milli ve dini değerler, ve bu değerleri temsil eden bireylerin kahramanlıkları ilham kaynağı olarak anılabilir. Pastoral şiirde ilham olarak bir kuzu, bir su kaynağı bir dağ hatta bir kurt bile şairine ilham kaynağı olabilir. Diğer şiir türlerine kısa da olsa değinmek gerekirse Didaktik şiirde bilim ahlak tarih, satirik şiirde toplum ya da direk olarak insan, dramatik şiir de ise direk olarak duygular ilham kaynağı olarak sayılabilir. Benim ilham kaynağıma gelecek olursak, benim ilhamım ümidim ve hayallerimdir. Ümidim tükenmedikçe kalemimdeki bir damla mürekkep boşa gitmez. Ümidim hayallerimin temelidir ve hayal kurmaktan vazgeçmedikçe ilham kaynağım tükenmez. Son olarak ilhamsız yazılan bir şiir deniz suyuna benzer güzel gözükür, çoktur fakat içilip insanın susuzluğunu gidermez. İlhamsız yazılan şiir de bunun gibidir şiir gibi gözükür fakat insanın ruhuna hitap etmez.