Sarılmak benim için çok özel ve çok güzel bir sevgi göstergesi. Ve ben sarılmayı çok özledim. Bahsettiğim sarılma kısa süren merhaba ya da hoşça kal sarılmaları gibi değil. Sarılıp uzun süre bu şekilde kalma tarzı bir sarılma. Gözlerin sımsıkı kapalı bir sarılma bu. Kendini daha iyi hissedene ya da biraz olsun iyileşene kadar uzun sarılmaktan bahsediyorum. Sıkı sıkı hiç bırakmamacasına sarılmak. ‘Çok yorgunum, hiç iyi değilim.’ diye fısıldayan bir sarılma. ‘Artık tek başıma olmak istemiyorum.’ diye haykıran bir sarılma bu. Dayanak isteyen ve desteğe ihtiyacım var diyen türden bir sarılma. Acı, keder ya da çaresizlik gibi duyguları, sarıldığı bedene aktaran bir sarılmadan bahsediyorum ben. Karşındakinin sana sarılmayı bırakan ilk kişi olmadığı ve sarılmayı ne zaman sonlandıracağına senin karar verdiğin tarz bir sarılma. Özlem dolu bir sarılma. ‘Beni bir daha bu kadar uzun süre bir başıma bırakma’ anlamındaki bir sarılma. Bütün gözyaşlarını sarıldığın kişinin sırtına bırakacabileceğin bir sarılma biçimi. Sıkı sıkı sarılmaktan ellerinin uyuşmaya başladığı bir sarılma bu sarılma. Belki sarıldığın kişinin de benzer duygularla sana sarıldığı bir sarılmadır bu. İşte ben böyle sarılmayı özledim. * Bu eserin adı Sarılamanın Anatomisi, Luna Lu.