Zaman hepimiz için aynı mıydı? Kimimiz bazı anlar hiç bitsin istemeyiz ama biliriz biz her ne kadar istemesek de her şey olması gerektiği gibi ilerliyordu. Yaşanması gereken yaşanması gerektiği anda olup bitiveriyordu. Bazı anların kıymetini bilmek gerekti belki de sevdiklerimize daha sıkı sarılmalı ve kırmamalıyız birbirimizi. Zaman demek umut,pişmanlık,özlem demekti. Kayboluruz bazen zamanın içinde bazen de savrulur gideriz nereye gittiğimizi bilmeden hiç olurcasına ve biliriz ki bize en iyi gelecek şey beklemek mutlu sonu yazabilmek her şeye rağmen. Yaşayabilmek en güzel şey ve görebilmek farklılıkları ve güzellikleri o zaman yaşadığımıza değecek her şey daha anlam kazanacak. Uzun bir yol var önümüzde yaşayabildiğimiz ve anlayabildiğimiz kadar bu yolu çiçeklendirmekte bizim elimizde zamana dokunarak ve var olarak. Bazı sevinçler vardır unutulmaz zamanı kıymetli kılan bazen de gökkuşağı gibi bizleri renklendiren ve huzura götüren. İnsan zamanın içinde yaşıyor ve zamanla var oluyordu. Bu yolda acıları da, üzüntüleri de oluyordu ama yine de her şeye rağmen zamana yenik düşmemek gerekti. Her zaman bir hayalimiz ve yaşama umudumuz var. Çok şey alıp giderken zaman bizden olgunlaşmayı öğrendik çoğu zaman farkında olmadan ne çok şey öğrendik en önemlisi de düşüp kalkmayı öğrendik. Yeniden başlamayı,zamanda yeniden doğmayı öğrendik. Zaman denilen bu sonsuzluktan çok öğrenilecek şeyler var ve keşfedilecek çok anlar var.