Bu dünyaya gelmiş her insan o kadar tek o kadar yek ki bu çeşitliliğe hayran kalmamak imkansız. Her bir insan parmak izi kadar eşsiz ve benzersiz. Bu yüzden de aynı durumda olan iki insan çok farklı davranabiliyor ve bunun çok farklı sebepleri olabiliyor. Kültür, genetik kodlar, kişilik özellikleri, yetiştiriliş biçimi, farklı deneyimler, farklı istek ve amaçlar ile travmalar gibi o kadar çok etmen var ki bu yüzden herkesin yaşanmışlıkları kendine özgü. Diyelim ki hayatta yapılması gereken çok önemli bir şey var, kimi bu kararı şimşek hızıyla alıp yapabiliyorken, kimisi de bitiş noktasına kaplumbağa hızıyla anca erişebiliyor. Yalnız kamplumbağa hızıyla devam eden kişi kendini biraz kötü hissedebiliyor çünkü tavşanın şimşek hızını görüyor. Sadece görmekle kalmıyor. Onun hızıyla darmaduman oluyor ve kendini sorgulamaya başlıyor tabii ki. “Ben niye bu kadar hızlı değilim? Benim hazır olmuşluğum niye bu kadar uzun sürdü? Niye atak olamıyorum? Bu bacaklar biraz daha hızlı gidemez mi acaba? Bende bir sorun mu var yoksa?” Bu arada tavşan, hızıyla övünmeye devam edip kağlumbağayı canından bezdiriyor. Devam etmeye çalışan ve oldukça yavaş ilerleyen kaplumbağa canından bezdiren tavşan yüzünden daha da yavaş hareket ediyor çünkü kendini beğenmeyen ve başkaları ile karşılaştıran tavşan gerçek performasını gerçekleştirmekte oldukça zorlanıyor. Tabii ki yılmıyor; yavaş ve emin adımlarla yolunu alıyor kağlumbağa, tavşan hız kesmiyorken. Bir süre sonra gerçekler dank ediyor kamplumbağaya. “Ben kağlumbağayım o da tavşan. Aynı kategoride bile değiliz, biz niye yarışıyoruz ki? Ne anlamı var? Herkesin bir hedefi ya da isteği var ama gidilen yollar, alınan molalar, düşüp kalkmalar, hız, bu yolculuğun süresi ile yolculuk boyunca öğrenilenler herkes için o kadar farklı o kadar çeşitli ki bu durumda yarışmak ve kendini diğerleriyle karşılaştırmak yapılabilecek en saçma şey. Önemli olan kendini hazır hissetmek ve hedefe bir şekilde ulaşmak; yarışmak ya da kendini başkalarıyla kıyaslamak hiç değil. Kendini gerçekleştirmek önemli olan, ister kağlumbağa hızında, ister tavşan hızında.” Ezcümle, kaplumbağa şöyle bitiriyor: “Senin şimşek hızın eşittir benim kaplumbağa hızım.”