Bugün Kış'ım ben, soğuk, üşüyorum. Her yanıma buzdan kaleler yapılmış. Bir de en sevimsizinden kardan adam. Camdan insanlar beyaz düşe bakıyor, bense içimdeki ayaza. Oysa biliyordum Kış'ın geleceğini... Dün Yaz'ı yaşadım ben, sıcaktı ısındım. Yanıma, yöreme tatlı meltemler esti. Bir de en köpüklüsünden dalgalar. Köşe başında insanlar sıcaktan bunalıyordu, bense daima güneşle dost. Oysa biliyordum Yaz'ın geçeceğini... Yarın Sonbahar olacağım ben, yaprak dökeceğim. Zamansız ve yersiz sararacağım. Bir de solacağım kimsesizce. Takvim yapraklarında insanlar yeni plan yapacak, bense boşluğa bakacağım. Oysa biliyordum Sonbahar'ın yiteceğini... Kış, Yaz, Sonbahar... Ben! Buz, güneş, sararan yapraklar... Derken, Umut; Yapıştı yine yakama: İnandırdı beni... Bir gün bahar olurum ben, çiçek açarım. Renkli bahçeler sarar dört yanımı. Bir de yapraklarım yeşerir. Kuşlarla konuşur insanlar, erik dallarına merhaba der, ben de en canlısına konarım papatyanın... Elbet biliyorum, Bahar'ın bana da güleceğini...