Şiirler ne çok anlam ifade ederler değil mi bizlere? Kimi zaman acımızı, üzüntümüzü, sevgimizi ve mutluluğumuzu görürüz o kadar etkileniriz ki bazen bir şiire kendimizi kaptırır gideriz sonra bu şiiri yazan şairi düşünürüz onun hissettiklerini, düşündüklerini anlamaya çalışırız ve şair kendini şiirlerinde yaşatır. Bir kelimenin bile anlamı büyüktür onda, nasıl büyük olmasın ki gideni de kalanı da hepsini şiirine sığdırmıştır. Kimse bir şairi kolay kolay şiirden koparamazdı. Hayatın anlamı ve en güzel umutlar şiir yazmakla başlıyordu ve yine en güzel hasretler şiirle buluşuyordu. Şiirin özü hasret değil midir? Hiçbir şiir acı çekilmeden ve hasret kalmadan yazılmıyordu. Şairi anlayabilmek onu yaşatabilmek kolay değildi. Şairin derdi çoktur üzüntüsü de oldukça fazladır yürekleriyle yazarlar ve her bir satırı hayatlarına ilmek ilmek işlerler. Adeta tıpkı bir çiçek gibi en güzel zamanlarda ve yaşanılası anlarda şiirleriyle hep var olurlar. Özdemir Asaf’ın dediği gibi her insanın bir öyküsü vardır ama her insanın bir şiiri yoktur. Her zaman şiirleri yaşatmak ve okutmak dileğiyle bütün şairlere saygı ve sevgiyle. Yazabilmek çok şeydir bir şair için hep var olsun kalemleri hiç eksilmeden. Nasıl unutulur Nazım Hikmet, Turgut Uyar, Orhan Veli Kanık, Cemal Süreya, Edip Cansever, Sabahattin Ali ve nice sayamadığım şairler ah ne de güzel insanlardı her bir şiirlerini en güzel mutlulukla okumak ve iyi ki geçtiniz bu dünyadan ne çok şey öğrendik sizlerden. Aslında tüm mesele bir yüreğe dokunabilmekti ve onu en naif kelimelerle dizelere dökebilmekti asıl marifet burada başlıyordu.