Ayak seslerinin yankısı doluyor kulaklarıma. Yaklaşmakta olduğunu bilmek kalbime heyecan veriyor. Geleceğinin ümidiyle çıktığım bu yolculukta dilimde ismin, solumda sevgin, ve yanımda hayalinin olması adımlarımı güçlendiriyor. İlk andan beri gözlerimde biriktiriyorum seni. Çünkü sen benim en güzel istikametim oldun. Işığım oldun önümü gördüm. Sana ulaştım doğruyu buldum. Seninle okudum kendimi bildim. Pencere önlerinde büyütülen çiçekler gibiydi bakışın gözlerime. Öyle güzel öyle hoş. Sen baktıkça ben seni gördüm. Kalbinde büyüyen en nadide çiçeklerden kalbime de ektin. Gülüşünle yeşerdi o çiçekler. Merhametinle tomurcuklar çiçek açtı. Gözlerine yansıyor o çiçeklerin kokusu. Gözlerinden okunuyor çiçeğe yazılan bütün şiirlerin konusu. Sen konuşunca yüzüme doğru tatlı rüzgarlar esiyor. Seni anlatmaya başlayınca hiç kimsenin bilmediği diyarlara yolculuk yapıyorum. Elim ayağıma dolaşıyor, kelimeler dilimde birbirlerine çarpıyor. Adınla başlayan sözler, anlamını kalbindeki merhametten alıyor. Gözlerinin değmediği yerler garip kalıyor. Gözlerin gözlerimden ayrılınca gök mavi siyaha çalıyor. Ben sussam bile gönül dilim seni anıyor.