Hayattaki en büyük minnettarlığım bana kitap okuma alışkanlığı kazandıranlara olacak sanırım. Biraz aileme, biraz öğretmenlerime, biraz da kendime... Bir insan nasıl oluyor da kitap okumadan ömrünü geçiriyor bilemiyorum. İnsan Dünya'nın her yerini gezmiş olan biri bile olsa, kitaplarla çıkılan o tarifsiz yolculuktan mahrum kaldığı için kendini eksik hissetmeli. Bir kitabı bitirdiğinde oluşan o burukluğu yaşamalı. Merakına yenik düşüp de kitabı bitirmek için uykusuz kalınan gecelerin sabahında cayır cayır yanmalı o gözler. Biriktirebildiği üç kuruş parayı gözü kapalı kitaplara verebilmeli. Kitapçıdan her çıkışında alamadığı kitapların hüznünü yaşamalı. Bugüne kadar yurtdışına çıkmamış olmama rağmen okuduğum kitaplarla çoğu ülkenin sokaklarını dolaşmış gibiyim. Ahmet Ümit'le cânım İstanbul’a bir kez daha aşık oldum. İnce Memed'le o koskoca Çukurova'nın öyküsü içindeyim hala. Aşk ve Gurur ile Mr. Darcy'nin kibrine ve hırsına kızgınlığımı, sonrasında aşka olan teslimiyetinin memnuniyetini yaşıyorum. İnsan bir kitapla yaşar, bir kitapla yaşatabilir duygularını. Bir kitapla tuz basar yaralarına ve yine bir kitapla can verir sevdalarına. Ne olursa olsun okuyun. Bir sayfa daha çevirmekten vazgeçmeyin. Dünyanız okumakla tamamen değişmez belki ama mutlaka bir ucundan tutar. Siz her şeye rağmen kitaplarınızla yaşayın. Kitaplarınızı yaşatın.