Çocukluğunda sevmek isterdim seni. Mesela ilk öpüştüğün kadın ben olmak isterdim. İlk benim elimi tuttuğunda kızarsın isterdim kızarmayan yanakların. Kızdığında kalkan sol kaşına sakin ol demek isterdim. Çünkü öfkeyle kalkan zararla oturur, bunu en iyi sen bilirsin. Heceleyerek okuduğun o ilk kitabını telaşlı, ürkekçe elinde tutuşuna şahitlik etmek isterdi gözlerim. Titreyen ellerini sarıp sarmalardım o an. Sakin ol derdim sakin ol öyle bir yere geleceksin ki hatırlamayacaksın bile bu anlarını. Silmeyi öğreneceksin insanları da anıların gibi bir çırpıda. Hem de hiç ardına bile bakmadan gitmelerin olacak. Sanki hiç gitmemiş gibi geriye dönüşlerin de olacak ama. Sonra yeniden ve yeniden gidişlerin… Ah benim yollara gönlünü kaptıran dervişim, bu kaçıncı varamayışın, bıkmadın mı kül olmaktan? Ben ateşe kendini adamış bir deli pervane. Hangimizi söndürür bu ateş? Ben çekildim bu zafersiz oyundan.