Hayatımız tıpkı bir yapboza benzer. Bir çerçevenin içinde birbirinden farklı parçalardan oluşan bir bütün. O parçaların hepsi hayatımızdaki insanlar, bizi biz yapan şeylerdir. Bir tanesini kaybetsek hiçbir şeyin anlamı kalmayacaktır. Ama öyle bir an gelir ki yapbozun en önemli parçalarından birini kaybedersiniz. Hayatınızda artık bir bütünlük göremezsiniz. Öyle önemli bir yerdedir ki sizin için onu kaybettikten sonra kocaman bir boşluk oluşmuştur. O boşluğu farklı şeylerle doldurmak istersiniz ama göreceksiniz yerine koymak istediğiniz hiçbir parça oraya uymayacaktır. Oluşan boşluk dolmadıkça büyüyecek. Bazen canınızı acıtacak. O boşluğu düşündükçe üşüyeceksiniz.  Bir sürü yol deneyeceksiniz ama o histen kurtulamayacaksınız. Bazı zamanlar o boşluğa siz de düşeceksiniz. Belki kaybettiğinizi orada aracayacaksınız ama nafile. O zaman anlayacaksınız ebediyen kaybettiğinizi. Sizin için bir yaraya dönüşecek. Kimseye göstermek istemeyeceksiniz o yarayı. Hatta birileri yaranızı sarmak isteyecek ona bile izin vermeyeceksiniz. Zamanla kabuk bağlıyor diye düşünseniz bile en ufak bir hatıranızda kanayıverecek. Bir şarkı duyacaksınız ya da bir parfüm koklayacaksınız hemen sızlayacak. Kimseyle konuşmak istemeyeceksiniz. Biri size bir şey söylemeye kalksa ağlamaktan korkacaksınız. Ağlarsanız yaranız da kanar bileceksiniz. Gözyaşlarınız düşmesin diye gözlerinizi bile kırpmayacaksınız. Bazı geceler de o boşluğu gözyaşlarınızla doldurmak için sabaha kadar ağlamak isteyeceksiniz. Unutmak istemeyeceksiniz. Bir kolye gibi boynunuzda taşıyacaksınız. Zaman geçtikçe bununla yaşamayı öğreneceksiniz. Taş olsa çatlar ama insan katlanır bilirsiniz. Aylar, yıllar, mevsimler geçecek. Duvardan belki de onlarca takvim inecek. Güneş sizin için olmasa bile bir yerlerde sürekli doğup batacak. Bir şekilde yaşamaya devam edeceksiniz. Mutluluklarınız da olacak elbet. Ama her mutlu anınızda dönüp yapboza bakacaksınız. Her baktığınızda o boşluğu göreceksiniz. Eksikliğini hissedeceksiniz. Ve anlayacaksınız ki yapbozunuz bir daha asla eskisi gibi olmayacak. Yapbozdaki boşluğun, kalbinizdeki yaranın izi ölene kadar sizinle beraber kalacak.