Pencerene bakıyordu pencerem. Bu yüzden dünyanın en güzel çiçeklerini penceremin kenarına dizdim. Beni görmüyorsun bari onları gör diye. Fakat görmedin. Ben yine de vazgeçmedim. Belki birçok kez vazgeçmenin eşiğine geldim ama bana anlam veremediğim bir şey, bir ses, bir sezi buna izin vermedi. Bekledim. Beklemek ne uzun kelime. İnsan neyi bekler? Belki karın yağmasını. Belki en sevdiği şarkının radyoda çalmasını. Belki de bir imkansızı. Ama iyi biliyorum ki bir şeyleri bekleyerek yaşama tutunuyoruz. Bir şeylere kavuşma isteğiyle hayat anlam kazanıyor. Dualar ediyoruz. Gözyaşları döküyoruz belki. Merak ediyoruz, sabrediyoruz, isyan ediyoruz bazen. Ama vazgeçmiyoruz. Karanlıkta ışık arıyoruz. Gecenin üçünde bile onu düşünürken buluyoruz kendimizi. Dipsiz kuyulara düşüyoruz düşüncelerimizin ağırlığıyla. Bir yardım eli bekliyoruz. Sanki biri elimizi tutsa belimiz doğrulacakmış gibi. Dünyanın en güçlü insanı biz olacakmışız gibi bekliyoruz.

Herkesin bir beklediği var elbet. Güneşin ilk ışıklarını alan penceresinde beklediği. Eve gelip gelmediğini merak ettiği, geceleri ışığının sönmesini beklediği biri. Hatta bir beklediği olduğunu bildiği biri. İnsan nasıl bile bile kendini böyle bir şeye düğümler demeyin. Yollara bakarsın belki şu köşeden çıkar diye. Ve sonra çıkmaz, kızarsın. Ama bir çocuk kahkahasında, bir müziğin tınısında duyarsın onu ve tüm kızgınlığın geçer. Tam her şey bitti dediğimizde bir ışık daha yanar. Bir filmin en güzel sahnesinde onu hayal edersin. En sevdiğin şarkıda onu düşünürsün. O en sevdiğin şarkı ona giden yola geliş dönüş biletin olmuştur. ‘Seni düşünmek ümitli şey’ demiş Nâzım. Seni beklemek de ümitli şey. Çünkü sen kışımı bahara çevirebilirsin. Çünkü sen yaraları sarabilirsin. Kendinden bilirsin çünkü o yaraları. Senin de kalbin aynı yerden kanar bilirim. Ve ben de o yarayı iyileştirebilirim. Yeter ki gör. Yeter ki bil. Nasıl bilirim deme. Kalbinin sesini dinle ve aç pencereni. O zaman göreceksin çiçeklerin senin için fısıldaştığını. O çiçeklerde bulacaksın hayatın rayihasını. Ve anlayacaksın doğru durağa vardığını.