İnsanlar neden benden her zaman olgun davranmamı bekliyorlar bilmiyorum. Neden sanki bana söylenen her şeyi yapmak zorundayım, her daim sessiz kalmak ve bir şeyleri kabul etmek zorundaymışım gibi davranıyorlar? Onlara bu yetkiyi kim verdi? Ben mi, ya da ailem? Ya da hiç kimse bilmiyorum. Kafam o kadar karışık ki, neden böyle olduğunu bilmiyorum. Bir olay meydana geldiğinde neden hep ben suçlu konumuna düşüyorum? Neden insanların aklına en son ben geliyorum ya da neden kimse benim hayallerimi, isteklerimi, başarılarımı, hayatımı varlığımı görmezden geliyor? Hayatım, tercihlerim, yaşam stilim veya fiziksel özelliklerim hatta aşk hayatıma dahi karışma haddinde bulunmalarının kaynağı ne acaba? Yıllardır bu sorularla boğuşuyorum. Kaç kez bu sorulara bir cevap bulmak için geceyi gündüz ettim inanamazsınız. Düşündüm düşündüm ve düşündüm. 

   Sanırım en sonunda kendime verebilecek mantıklı bir cevap buldum. Sanırım bunların tek suçlusu benim. Çünkü ben tüm bunlara dur demedim. Cesaretim mi yoktu hayır. Aksine hayatımdaki herkesten daha cesurdum. Kimse saygıyı, sevgiyi bilmezken ben her daim bildim. Her zaman ilk beni kurban ettiler. Çünkü ben cesurdum. Onlar bunlardan korkan tiplerdi bense cesurdum. Sonuç ne olursa olsun hep öyleydim. Ama asıl cevap bu değil. Asıl cevap bendim. Bana hakaret ettiklerinde nasılsa ailem diye susan ben, arkadaşlarım beni çocukluğumdan beri zorbalarken susan ben; aileme ve arkadaşlarıma, hayatım, tercihlerim, fiziksel özelliklerim hakkında yorum yapma hadsizliğini veren ben. Sürekli güçlü, ağırbaşlı, olgun, ketum biri gibi davranıp, ardından insanların neden benden böyle olmamı beklediklerini düşünen ben. İşte tüm suçlu benmişim aslında. Kimseye bağırıp çağırmadığım için. Hiç hak etmeyen insanlara değer verdiğim için. Daha 30-40 yaşında bir baltaya sap olamamış ve onların yapamadığı birçok şeyi ben yaptığım için kinini beni aşağılamak için kullanan insanlara saygısızlık yapmadığım için. Hayattaki zorluklarla nasıl başa çıkacağımı öğretmeyen, öğretse bile o zorluklarda asla yanımda olmayan insanlara aile, dost dediğim için tüm suçlu benmişim. Tüm bunları yazarken benim gibi binlerce insan olduğunu bilmek her ne kadar beni derinden yaralasa da eminim ki bir gün onlarda gerçek suçlunun kim olduğunu öğrenecekler. Ve tüm bunların suçlusu olan benliklerini tamamen kaybedecekler. Tıpkı benim gibi...