Lavinya Dergisi
GÜNEŞ ÇİÇEĞİ
Satırlar ruhum, kelimeler ruhumdaki yara izleri. Ve cümleler; yaralarımı iyileştiren merhem gibi.
İçimde hâlâ küçük bir kız çocuğu yaşıyor. Sen o çocuğun en sevdiği park, en sevdiği oyunsun. Sabahları severek izlediği çizgi film, en sevdiği arkadaşısın. Belki kavuşamadığı küçük hayalleri, içinde kalan tüm umudusun. Geceleri onu uyutmayan heyecanı, yeni oyuncak aldığındaki sevincisin. Günler geçse de yıllar bizi değiştirse de içimdeki kız çocuğunun heyecanı, sevinci hep ilk günkü gibi kaldı. İşte sen değişmeyen hislerin en güzelisin, onları yaşatansın. O çocuğun okuduğu kitaplarsın, benim yazdığım şiirlerimsin. Onun filmlerde gördüğü aşk sensin, benim kalbimin en güzel yerisin. Ona sevmeyi öğretensin, benim her gün daha çok sevdiğim. Onun yeni öğrendiklerini anlatmak için koştuğu ilk kişisin, benim kalabalıkta gülerken baktığım ilk kişi. İçimdeki çocuğun dört mevsimisin, benim baharlarımsın. Sen o küçük çocuğun güneşisin, benim güneş çiçeğim. O çocuk sana hasret, ben sana vurgunum. O çocuk sana mecbur, ben sana sürgünüm. Benim için geçmiş de sensin, gelecek de sevgilim. Benim için her şey sensin.