Bir kürede yaşayan düşüncelere sahip oyuncaklarız aslında. Gidebileceğimiz bir yer geçirebileceğimiz uzun vakitlere sahip değiliz. Anlamaya ve inanmaya ihtiyacımız var. İnsan yaşarken varlığından bir haber olduğu  dünyanın ölürken mahkûmu olmak istiyor.

Bizi değerli yapan şey bilincimiz. Yemek, içmek gibi dünyevi zevkler bedenimizin yaşamaya devam etmesine ya da çoğu zaman tükenmesine yarayan bir kandırmacadan ibaret. Savaşıyoruz doğduğumuz andan beri. Yaşamanın bir mücadele olduğunu bazen terk edilen bir bebek anlar, bazense otuzlarında terk edilmiş bir kadın, yıllar sonra yalnız başına kalınca anlar. Zaman sinsi bir düşmandır. Senden aldıklarını anladığında hiç senin olmadığını anladığın zamandır. Yıllar geçecek birçok hikaye gibi bizimki de bir yerde bitecek. Yitip gidecek hayaller. Gerçeklik yaşanmışlığın boğazına çökecek. Yazık oldu diyeceğiz, çok erkendi diyeceğiz. Yılların düşmanı zaman, dostça kucaklayacak kaderin bitişini.