Sevmeyi yanlış bilenlerin ütopyasında sıkıştık. Bilinenin aksine sevmek her zaman doğruyu söylemek değildir.  Herkesin haklı olduğu dünya bazılarımıza ağır gelebilir.  Bazen kaybolduğunuz sularda aydınlatmayacağını bildiğiniz ışıkların varlığı da yeter.  Bir kahve kokusu alır götürür sizi geçmişin pişmanlıklarına. Dün gibi kokan hatalarınız şu anın dileklerine pranga olur. İnsan hayal kurarken de tasarruflu olmalı. Kurduğumuz koca hayaller gerçekleşmenin ihtimallerine bile değemeden kül olduğunda, kuracağınız başka bir hayalin kabusu olur.

Bazılarımızın hayatında her renk kabul görürken. Keskin virajlı yollarda siyah ve beyaz tek tercihimizdir. Korkularımız var, kaybedeceğimiz savaşlar için. Oysa savaşlar barışın varlığını kabul etmek değil midir? Kötülük, iyiliğin bir kanıtıdır. Her şey zıttıyla varlığını kanıtlamaz mı?

Kaybolduk savaşamayacağımız cephelerde
Oysa zaferimiz, nişanesi olacaktı barışın
Onlar silah çıkardılar
Bizse şaşkınlığımızın ardına saklandık
İlkel savaşları bilmemeli
Savaşın anlamı kanla yazılmamalı
Belki de gelişmişliğiyle övünen insan
Eski çağların tozlu raflarında geleceği inşa etmekte zorlanıyordur
Kim bilir…