“The Burnt Toast Theory” az bilinmeyenli bir denklem meselesi gibidir: “Tost makinasında unutulan ekmek, artık sadece yanık tost değildir.” Teoriye göre durum bize hayatın sunduğu fırsatların veyahut koruma kalkanının bizzat kendisini öğretir. Ne demelidir? Belirtilenin aksine sav karmaşık mıdır? Simgesel midir? Elbette ayrıntılar açıklamalarda gizlidir.

Rutinde karşılaşılan küçük aksilikler, gecikmeler, bozulan planlar her şeyin mükemmel olamayacağının habercisidir. Olaylara farklı perspektiflerden bakmak gereklidir. Tost makinasını temizlemek, yeni bir tost yapmak, kahvaltıyı tamamlamak, evden çıkış için ayrılan nihai süreyi eksiltir. Fakat bütüne bakmak, stres yapmamak ve kaygılanmamak esas tanımın içeriğidir. Belki o geç kalış yolda karşılaşılan trafik kazasından kurtuluşun habercisidir. Kaçırılan uçaklar, binilemeyen asansörler, ertelenen alarmlar, bardağın dolu tarafını görmektir. Nitekim fırtına geçmiştir, yıldırım düşmüştür, nehir taşmıştır... İyi ki hepsine geç kalınmıştır. Birçok ünlü yazar, ressam ve müzisyenin sanatını icra etmesine çeşitli olumsuzluklar vesile olmuştur. Hastalıklar, işten ayrılışlar, başka diyarlara sürgünler… Nice başlangıçlara gebedir ya da fırsatın ta kendisidir. Olumluluklar silsilesidir, o karşılaşma muhakkak belirtilen gün ve saatte gerçekleşmelidir. Yanık tost olmasaydı, kaldırımdan çok daha önce geçecek olan muhtemelen tarafların diğeriydi. Tanışılmayacaktı, âşıkların yolları kesişmeyecekti. Kim bilecekti?             

Dilerim ki, yaşamın tost içindeki erimiş peynir kadar akıcı olsun ey insanoğlu:
Kusursuzmuş gibi görünen hiçbir öyküye aldanma.
Çatlaklar her yanda, ömrün pürüzsüz geçer sanma.
Gerçek dertle karşılaşıncaya kadar anlamaz nöronlar günlük sıkıntıların önemsizliğini unutma.
Aksilikleri algılama şeklini yumuşat ki korunduğun ve bahşedildiğin gerçeğini anla.
Yine de dikkat et pek sıklıkla da tostunu yakma!

Nurten KELLEVEZİROĞLU TOSUN (Ya dersi kaçırmasaydı???)