Lavinya Dergisi
BİR ALFABE YOL
Günler yıllara evrilme telaşındayken
Şefkate muhtaç şiirler dikerim,
Güneş değmeyen hislerime.
Ki genelde büyümezlerdi.
Yaprak döken mısralarım,
Uyaktan aciz karanfillerim vardı.
O zamanlar anlamazdım sebebini,
Şefkatten uzak olanlar,
Hep biraz eksikmiş meğer.
Mesafelerin çok ötesinde
Aşılmayan insanlar vardı.
Aramızda son bulmayan,
Bir alfabe yol.
Onlarca harf, yüzlerce kelime;
Her birine bürünmüş müdavim telaşla,
Sanki korku içinde bekliyorlardı.
Harfler yeniden diziliyor aramıza,
Sanki imkansızlığa karşı titriyorlardı.
Bir alfabe yol
Ve tekrar, aşılmayan insanlar.
Ah bir anlasaydım eğer...
O zamanlar anlamazdım sebebini.
Senden uzak olanlar,
Hep biraz yalnızmış meğer.
Ama şimdilerde anlıyorum
Geçmişin birikmiş sebeplerini.
Sevebilmek değil,
Sevememekmiş zor olan.
İnkar etmek değil,
Kabullenmekmiş.
Olmayacağını bile bile,
Umut edebilmekmiş.
Çünkü boşa umut etmek dahi,
En yalancı hayallerden güzelmiş.
O zamanlar anlamazdım,
Ama şimdilerde anlıyorum.
Şiirden uzak olanlar,
Hep biraz sensizmiş meğer.