Diyorum! Bir gitsem, gitsem uzaklara. Nehirlere, ovalara, başka diyarlara... Kar olsa, şehri örtse. Tanışsak şehirle. Çok güzelsin desem. Dolaşsam amaçsızca. Yollarında, bağlarında, renkli sokaklarında. Tatsam yeni lezzetlerini. Tadarken ağız dolusu gülsem. Sonra atlasam trene, başka diyara geçsem. Sırtımda sadece sırt çantası olsa. Cebimde mutluluk. Şehir meydanına gitsem. Alsam kahvemi elime. Dalsam insanların telaşına. Baksam baksam… Aylardır boğazımı sıkan o el yakamı bıraksa. Sadece ben olsam, bir de sessizlik. Kimse beni tanımasa, gözlerime bakmasa. Dilimi sormasa, yargılamasa. Dans etsem sonra, dönsem kendi etrafımda, açsam kollarımı. Sokak çalgıcılarına eşlik etsem. Bilmediğim o dilde şarkılar söylesem yarım yamalak. Sonra çıksam şehrin en yüksek tepesine. İzlesem şehri, gece olsa ışıklara baksam. Gündüz olsa, güneşin doğuşuna şahit olsam. Sırt çantamı minik hatıralarla doldursam. Her bir şehirden, diyardan. Kapatsam gözümü, derin bir nefes alsam! Ve açsam gözümü her şeyi unutsam. Sadece ben olsam, çocuk olsam, yabancı olsam... Bir an olsun gamsız olsam. Bitmeyen bir yol olsa, durmadan yürüsem, yürüsem. Heybemi an'larla doldursam... Yine trene atlasam, kapatsam telefonumu, bulunmasam.