Çok zaman geçti aramızdan ayrılalı. Söyleyecek çok derdim, bu yüzyılın çok sorunu var. Lakin bir tek ismin kaldı geride, elbette ki yadsınamaz tek gerçek Cumhuriyet haricinde. Zaman bizi dönüştürdü, yolundan çıkan o dönülmez yola giren sayamadım kaç candı. Bilakis, zaman senin gençlerini böldü, parçaladı, darmadağın etti Ata’m. Diyorum senin gençlerin; çünkü senin kurduğun dünyada nasıl sana düşman kesilmiş aklım almıyor. Varlıklarını senin mevcudiyetinden almış lakin sonrasında soysuzlara parsel parsel satmaya çalışan bu gençlik senin gençlerin nasıl derim hiç utanmadan. Tanınmaz ruhlara girmişler hangi kandan hangi atadan geldiklerini şüphesiz unutmuş olmalılar. Elbette ki bu kadar vahim değil kurtardığın ülke. Hala güneş doğuyor ve hala seni anmaya çalışan, geldiği yeri unutmayan bir kesim hala var ve hep var olacak. Şüphen olmasın! Geçtiğimiz günlerde kurduğun Cumhuriyetin 100. Yılını kutladık. Söylemem gerek ki gençlik hala umut vadediyor. Bir toplum var seni yeryüzünden silmek istiyor lakin senin çocukların buna asla müsemma göstermez, bilmez mi o yobazlar. Neyse ne diyordum 100.yıl, evet evet askerimin kanıyla sulanan bu topraklarda ay yıldızımın şanlı görüntüsü vardı. Her yerde resimlerin, dillerde gençliğe hitaben dolaşıp durdu. Bu görüntü silinmeyecek hiçbir yüzyılda. Biz ve bizden sonraki tarihini bilen her genç, her çocuk sahiplenecek bu vatanı; koruyacak namusunu koruduğu kadar. Ve son sözlerimi de edeceğim şimdi sonra ebediyetinde mutlu ol Ata’m. Bu ülkedeki son Türk ölene kadar hep haykıracağız. Herkes bilecek Ata’nın çocukları vatanını, milletini, liderini üç kuruşluk adamlara peşkeş çekmeyecek!