Bugün biraz ‘normal’ kelimesine değineceğim. TDK’ye göre akla ilk gelen ‘‘alışılmış olan, olağan’’ anlamıdır. Yani bir durum sürekli tekrar ediyorsa ve buna alışkınsanız sizin normaliniz odur. Sizin alışkanlığınız olan şey bir başkasının alışkanlığı olmayabilir. Bu durumda onun normali sizin için anormal duruma geçer. Peki sizin için olağan olan bir başkasına olağan gelmediğinde onu suçlayabilir misiniz? Suçlamamalısınız. Toplumumuzun en büyük sorunlarından birinin bu olduğunu düşünüyorum. Her bireyin yaşam tarzı, ailesi, kültürü farklıyken neden insanlar kendi düşüncelerini diğer insanlara dayatmaya çalışır? Gözlemlediğim kadarıyla insanlar bunu kibarlıkla veya kültür paylaşımı yapmak için yapmıyor, aksine agresif tavırlarla ve yalnızca kendi normali doğruymuş gibi davranıyor. Oysa her insanın yetiştiği ortam ve aldığı eğitim farklıdır. Ne siz bir başkasına kendi doğrunuzu zorla kabul ettirebilirsiniz ne de bir başkası size bunu yapabilir. Basit bir örnek vermek gerekirse; iki kişi düşünün, biri her sabah uyandığında ilk olarak kahve içiyor, diğeri ise elma yiyor. Hangisinin doğru olduğu tartışılır fakat bu iki insanı eylemlerinden dolayı suçlayabilir misiniz? Elma yiyen kişi diğerini de elma yemesi için zorlayabilir mi? Elbette hayır. Kendi normaliniz o olduğu için insanları bunu yapmaya zorlayamazsınız, zorlamamalısınız. Fakat görüyorum ki buna zorlananların sayısı oldukça fazla. Bu noktada insanları umursamama duygusunun devreye girmesi gerekiyor. Yani; insanların içinde ağlamanız normal olabilir, gece dışarda olmanız normal olabilir, kahkaha atmanız normal olabilir, mutsuz olmanız normal olabilir, sadece evde vakit geçirmek istemeniz normal olabilir, bazen sorumluluk almak istememeniz gibi daha birçok şey normal olabilir. Önemli olan kendi normalinizi ve sınırlarınızı belirleyebilmeniz. Kendi duruşunuz olmazsa başkalarının fikirleri altında oradan oraya sürüklenirsiniz, fakat bir duruşunuz ve fikirleriniz olursa uğruna savaşacak bir şeyiniz de olmuş olur. Hayatınızda kendi normallerini ve değerlerini size dayatmaya çalışan birileri varsa onlara: Bu yaptığım ‘normal olabilir. ’demenin tam zamanı. Herkesin kendi doğrusu ve normaliyle kalması dileğiyle.