Dünya bir kez daha tamamlıyor Güneş'in etrafındaki dönüşünü. Üzerinde dönüp duran ne varsa hepsini bir bir atmaya hazırlanıyor en derin boşluklara. Herkes yine en taze umutlarıyla bekleyecek bir sonraki yılda güneşli günleri. Bir önceki yılın son günlerinde olduğu gibi... Takvimden koparılan yüzlerce yaprak solmaya yüz tuttu bile. Şimdi yeşermesini bekliyoruz yine yaşam ağacımızın. Üzerine yaşamak istediğimiz ne dileğimiz varsa iliştiriyoruz. Bambaşka şeyler yaşatacak bize belki bu yıl. Ama hissettirdikleri hep aynı olacak. Yine umut edeceğiz bir şeyler için, yine gözyaşları dökeceğiz hem sevincimize hem hüznümüze. Yine bizi anlamak istemeyen insanlar olacak, onlara olan kızgınlığımızla geçireceğiz tırnaklarımızı avuçlarımıza. Yine yanlış kişilerin sokağına da sapsak, değmeyecek insanlar için meşgul etsek de satırları, küsmeyeceğiz aşka. Belki solgun gözlerle bekleyeceğiz karanlıklarda güneşin bizi kollarına almasını. Fakat o karanlık tünelin sonuna ışık olacak yine şiir. Aklımızın kulaklarını tıkayacağız yine kalbimizdeki çatırtıları duymasın diye. Duymasın ki, kinle beslenmesin o gün yüzüne çıkmamış duygular. Yine bir şeyler için erkenden uyandıracağız fedakarlık denen duyguyu sıcak yatağından. Hiç memnun olmasak bile sebepsiz bir yarışın içinde bulacağız kendimizi. Her şeye rağmen mücadele etmekten vazgeçmeyeceğiz bu yıl da. Gözyaşlarımızla besleyeceğiz belki bazı geceler, asla bizim durağımıza uğramayan uykuları. Ama yine de yeni bir güne uyanmak için söndüreceğiz göz kapaklarımızın ışıklarını. Annemiz hiç kabullenmese de büyüyeceğiz yine bir çiçek gibi. İçimizde bir yerlerde hiç büyümeyen bir şeyler olsa da yol almaya devam edeceğiz. Yine kulak vereceğiz mutluluğun çocuklarının şarkılarına. Mevsimlerimiz her ne kadar kış olsa da inatla fısıldayacağız içimizdeki kuşlara: "Sana söz yine baharlar gelecek."