Ne çok acı çekmişti insanlık tarih boyunca. Savaş döneminde yaşamak, o acıyı en derinden hissetmek, çaresizlik içinde yok olmak hatta yok olmaktan beter olmak. Ah ne acı çekmişlerdir kim bilir! Milyonlarca insan kaybı, isimsiz mezarlar, yapılan zulümler, görülen işkenceler... İnsanın insana yaptığı zulmü kimse kimseye yapmamıştı. İnsanı insana köle yapmaktı amaçları. Sadist toplumdu şu Naziler, binlerce Yahudiyi katlederken akıllarındaki tek düşünce ırklarını yüceltmekti. Lakin Atatürk dememiş miydi ırkın ırka üstünlüğü yoktur diye. Soykırım denilen şeyi her toplum yapmamış mıydı? Şimdi hiçbir şey olmamış gibi masumca duruyorlardı öyle. Barbar diye adlandırmıştı zamanında Yunanlılar, kendilerinden olmayan herkesi. Şimdi ise tek barbar "Türkler" olmuştu. Nasıl bir iktidar savaşıydı bu, ne kardeşlik vardı ne dostluk. Tüm devletler üstünlüğünü kabul ettirmeye çalışıyordu. İnsan kıyımı yaparak güç gösterisinin bir parçası oluyorlardı. Soğuk savaş dönemin bitmiş Almanya ikiye bölünmüş; ekonomik kriz çıkmış borsa çökmüş; 1 dolar 4,3 trilyona denk gelmekteydi. Devletler yara almış lakin insanlık kaybetmişti. Çok korkunç dönemlerdi. Tarih kitaplarının çoğunda geçmeyen acı olaylar, gün yüzüne çıkmamış binlerce hüzünlü hikaye hepsi ama hepsi gerçekti. Lakin dile getirmek bu devirde kişiyi intihara sürülmekten başka bir şey değildi. Yaralarımızı saracağız, ta ki bir yenisi eklenene kadar bir kötü savaş daha yaşayana kadar normal insanlar gibi davranacaktık. Dilerim ki o tarihin sayfaları boş kalsın, yeter ki insanlık kazansın!