Kendimize not...

 

Sonu tebessümün en acısından olacakların peşinden gitmeyi  ve göz göre göre ayağımızı sürüdüğümüz o uçurumdan bir gün kendimizi düşerken bulacağımızı ne zaman anlayacağız?

 

İdrak etmemek için elimizden gelen çabayı gösterdiğimiz ve her ne olursa olsun göz ardı ettiğimiz şeylerin bir gün karşımıza kendini geliştirmiş ve kocaman olmuş bir dert olarak çıkacağını idrak eder miyiz bir gün?

 

Bastırılmış duyguların, utancından veya tedirgin olduğun için söyleyemediğin sözlerin ileride içini kemirmiş bir şekilde seni bitirdiğini ve sana farklı şeyler yapmaya zorladığı zaman anlar mısın acaba içinde tutmanın zarardan başka faidesi olmadığını.

 

Gözlerinde fer, yüreğinde vicdan, soluğundaki o soğukluk bitmeden, içindeki merhametin sıcaklığını insanlara göstermeden bu dünyadan hiçbir şey götüremeyeceğini soluğun kesilmeden anlar mısın ki?

 

Katı olmanın, sert konuşmanın, gönül incitmenin nokta nokta yüreğini siyaha boyadığını ve bir zaman sonra simsiyah bir yürek taşıdığının gönlünü incittiğin kişiler tarafından duyarak farkına varacağını bilmeni isterim.

 

Ellerin titrediği, yüzlerin buruştuğu, her sözü duymak için ikinci defa daha kulak verme gereği duyduğun yaşlara gelmeden önce ne kimsenin gönlünü incit ne de kimseye yüz buruştur.

 

Sana senin gibi gelmeyenlere, senin verdiğin değeri sana çok görenlere, gelmesi için güller yetiştirip gittiğin zaman yollarında diken bulduğun yerlere, manasını kaybetmiş gönüllere, ummadığın anda yüzünü senden çevirenlere Allah'ın selamından başka verecek hiç bir şeyin olmasın.