Adaleti; “Hak ve hukuka uygunluk, hak ve hukuku gözetme ve yerine getirme, doğruluk.” olarak nitelendiriyor tanımlar. Bu durumda “adil olmak” hak ve hukuka uygun davranmak olsa gerek. Tartışılır elbette insanoğlu ne denli kurallara uyar? Peki, son günlerde duyduğumuz “Hayat hiç adil değil!” replikleri! Gerçek mi? Yaşam insana sunulmuş en güzel armağan, suçlamak neden ki? “İyi olmak kolaydır, zor olan adil olmaktır.” diyen Viktor Hugo’nun şu cümlesi, adil olmak şöyle dursun, akılların bir köşesinde. Asıl vurucu olansa çoğumuzun inandığı o ilahi adalet dengesi. Nedir “ilahi adalet” sahi? Kutsal kitapların hepsinde geçer bu kavram. Öyle bir varoluş vardır ki kâinatta senin ahını yüce güç alır, yıllar geçse dahi. Şahit olduğumuz nice örnekler bâki. Aldattın mı? Aldatılacağın günü bekle. Ağlattın mı? Ağlatılacağın günü bekle. Hak mı yedin? Senden çıkacağı günü bekle. Zaman aşımı yok! Ama bir gün mutlaka tecelli eder hüznün. İlahi adalet kalp hizasındadır. Çarpar durmadan soluğun. Sen belki kılını kıpırdatmazsın lakin hiç tanımadığın ve tanışmadığın biri çıkar canını yakanın yoluna. İntikam dedikleri meşale yanar onun koynunda. Haberin olur veyahut olmaz. Nitekim o hiç şaşmaz. Terazi hassas. İyiliğin de kötülüğün de karşılığı yanılmaz. Sevdiğin kadar sevilirsin! Dünyanın elbisesi yok, insanın çaputu çok. Bilmez mi götüreceği tek bir çöp yok! Nasıl olur da arsız olanı korur? Adalet insanın yüreğindedir. Haklı olan bellidir. Susan da bunu bilir. Varsın sussun! Oklar bir gün sessiz kalana da yönelir. Elek öğütür. Değirmene benzer ömür; buğdaydır, arpadır, mısırdır öğünün. Kaşığına gelir öğüttüğün. Sabır dediğin en meşakkatli yönün. Zordur imtihan. Hakkını yiyen canından da olsa bugün, yarını var yaşadığın zulmün. Durmadan, bıkmadan etme beddua. Her ah tutmaz! Haklı olmak, olmalı özün. Ne kadar doğrusun, dur hele bir düşün! O zaman gel sen vicdanına tutun. Zor olanı yap, adil olmak olsun sözün. Canın mı yandı? Bekle! Hazreti Yusuf’u kuyudan çıkarıp Mısır’a Sultan yapan Rabbin. Vardır elbet senin de günün.