Lavinya Dergisi
YAŞAM HİKAYESİ
Gülşen SARIGÖL
"Yazdığın her harf,yazabildiğin her kelam ölümün elinden kurtardığın serçe kuşudur ve serçe telaşlı değilse öldü demektir"...diyerek kalemini kağıtla buluşturmuş milyonlarca insandan sadece bir tanesiyim...
Her sabah yeniden doğuyorum güneşle
Yeniden parlatıyorum tüm karanlık yanlarımı
Hırka giyer gibi tekrar kuşanıyorum inançlarımı
Heybemde doğrular, sırtımda yanlışlar
Her sabah yeniden adımlıyorum aynı yolları
Attığım adımlar aynı
Her adımda ardımda kalan ise ayrı ayrı
Varılacak yer belli, alınacak yol belli
Sağımdakiler belli,solumdakiler ebedi
Hep aynı telaşe, aynı meşgale
Hep aynı özne; ben...
Varlığımın yokluğu yakıyor içimi
Yokluğumun varlığı acıtıyor bedenimi
Derdim ne olmak,ne olmamak...
Yolda yürümek zor, düşmek daha zor
Varacağını bilmek ürkütücü
Varamayacağını düşünmek korkutucu
Aydınlıkla başlayan yolların karanlık sonu
Karanlık başlayanların kapkaranlık sonu...
Böyle işte hayat dedikleri
Gökyüzünde kaybolmuş uçurtma misali
Sağ mı, ölü mü; var mı, yok mu belirsizlik buhranı
Bu işte insanın yaşam hikayesi
Doğru mu, yanlış mı; iyi mi , kötü mü ; gerçek mi yalan mı?...