Ardı ardına bıraktığımız on bir ay... Umutla, heyecanla,bin bir istekle beklenen yıl geldi, veda ederek gitmek üzere.Vedalara kin tutarım aslında ama bu sefer ne kin ne inat, bir an önce bitsin istiyorum bu yıl. Bitsin ki umut depolarımızı yenileyelim, bitsin ki keşkeler yerini belkilere bıraksın. Bitsin ki...İstediğimiz sonu yazabileceğimiz hikayelere merhaba diyelim. Merhaba Aralık... Öyle yorgunuz ki hepimiz,kalbimiz bile yorgun,hislerimiz,fikirlerimiz, her zerremiz.Sana gelene kadar bütün ayların hüzünlerini topladık, söylenen her şeye sustuk,verilen bütün sırları tuttuk içimizde bir bir... Kırgınlıklar , kızgınlıklar, terk edilişler, geriye dönmeyişler, eskiye dönüşler, yeniye itaat etmeyişler, aşklar , acılar derken heybemiz bir kötülüğü daha içine alıp genişleyemeyecek kadar dolu. Dopdolu. Şimdiyse tüm bu olup bitenlere bir “Aralık” vakti. Önce bir nefes alalım, tutup bırakamadığımız tüm nefeslere inat.Kocaman gülümseyelim yerli yersiz, değer değmez her şeye döktüğümüz gözyaşları için.Düşünmeyelim geçenleri, aklımızdan bile geçirmeyelim değiştiremeyeceğimiz şeyleri. Düşleyelim yenilerini hemde hemen. Düşlediğimiz yerden düşeriz belki ama varsın düşelim, uzatıp kendi elimizi kendimiz kaldıralım bizi.Karşılık beklemeden kendimizden, zor günde kendi gözümüze sokmadan tutalım. Tuttuğumuz yerden güçlenelim, güvenelim.Yeni bir şarkı seçelim bu yıl kendimize bağırarak söyleyelim ahenge ortak olalım. Kendimizi bulalım artık istediğimiz biz olalım . İstediğimizi sevelim, sevmekten asla çekinmeyelim. Nasılsa hala bedava.Son olarak da şarkıda dediği gibi “biraz daha sen olursun, kalbindeki rengi büyüt “. Büyütelim ...