Anılar, anılar, anılar…Uğruna şarkılar söylenen, şiirler yazılan anılar.Hatırımıza geldiğinde yüzümüzde ya çiçeksi bir gülümseme ya da gözlerimizden süzülen iki damla gözyaşı. Zamanın nasıl geçip gittiğini anlamadan; bize neler getirdiğini, bizden neler götürdüğünün farkına bile varmadan yaşayıp gidiyoruz işte. Evet, anılar çok kıymetli. Bir fotoğraf karesini elimize alıp baktığımızda, o ona tekrar dönemesek bile, o anı güzellikle, gülümse ile hatırlamak öyle güzel ki… En mühimi ve en güzeli; güzel anılar biriktirip hayat yolunda birlikte yürüdüğümüz her insanı güzel hatırlamak.Bence hepimizin istediği bu.. Aslında biz o insanları özlemiyoruz bile.Anılarımızı özlüyoruz, anılarımızı istiyoruz. Bir kahkahayı, bir tebessümü, bir sarılışı, hatta gözyaşlarını istiyoruz ve bunları özlüyoruz.Ve o anlara geri dönemeyişimiz küçük bir yürek burkuntusu yaratmıyor değil. Bezen fazla takılıyoruz anılara, geçmişe.Hatta şu anın bile kıymetini bilmeyerek, hoyratça harcayarak. Sonra şarkıda dediği gibi ‘’geçip giden hu huu, zamanları hu huu, bir yerlerde bulsam’’ deyip duracağız. Diyorum ki ; anılarınızı boşayın.Hayatlarınızda var olsunlar; ama eski güzel bir kadın veya adam olarak. Birazcık ayrı, birazcık uzak. Severek ayrılın yani Şu anın farkında varıp kıymetini bilmek için..Kendiniz olabilmek için!... Anılar geçmişte çiçeksi bir gülümse olarak kalsın.En kıymetlisi, en güzeli şu an.Belki de bu yazıyı okuduğunuz an… Sarılın sevdiklerinize, nefes almanın hayatta kalmanın tadını çıkarın. Yaşadığınızın, şu anın farkına varın.. Her gününüze sevgi ekleyin , aşk ekleyin.Ruhunuza bahar getirecek müzikler, güzel meyveler ve mis kokulu şeyler ekleyin.. Yaşayın! Sağlıkla, sevgiyle, aşkla kalın…