Mutsuz şehrimin yüzünü güldürürcesine girmişti kalbimin sokaklarına. Bütün kaldırımlarda onun ayak izleri vardı. Ve bütün yollar ona çıkıyordu ben yola çıktığım zaman. Ayağımın her tökezlediğinde biliyordum ki ondan ayrı bir gün geçirmiştim. Göğsümün sol tarafı ne zaman sızlasa, gözlerim gözlerinden bir an olsun ayrılmış demektir. Gözlerim uzaklara dalsa, bil ki içimde ki çaresizliğe çare arıyorumdur. Hasrete bir çare bulmaya çalışıyorumdur. Ama ne çare. Vuslattan başka bir çare bulamadım hasrete. Nefesinin değdiği yerlerde nefes almaktan başka bir şey gelmiyor aklıma. İnsanın kalbi uzakta da atsa en derinlerinde hissedermiş göğsünü yoklamadan bile.

 

 

Ben de aklımı bu deli duygulara kaptırdığımdan beri gözlerim hep uzaklarda arar seni. Elimi uzatsam tutacak kadar yakındasın aslında ve seslensem kulaklarında sesim çınlayacak kadar dibimdesin. Gözlerimdesin, yüreğimdesin, öyle derinlerdesin ki sen bensin aslında.