Artık başka biriyim aynı düşüncelerim olsa da. Hiç bir şeye şaşırmıyorum meselâ kaybetmekten ziyade kandırılmak koyuyor insana, bu yüzden kimseye güvenmiyorum. Sadakatin ne kadar da kolay taklit edebildiğini bizzat yaşayıp öğrenince, acı bir gülümseme edinmiş oldum. Şimdi nokta niyetine kullanıp istediğimle vedalaşıyorum. Mutluluklarıma ise sürekli virgül koyuyorum, yenilerini de keşfedeyim diye. Birileri beni anlamıyormuş hiç dert etmiyorum. Ben birilerini anlayabiliyor muyum asıl ona bakıyorum. Nereye gidersem gideyim benimle birlikte gelen şeyler de var elbette, unutamadıklarım var ama onları da yakıt olarak kullanıyorum muhteşem bir geri dönüşüm olur diye. Sınırlıdır yazdıklarımız. Sınırlıdır konuştuklarımız. Ama sınırı yoktur içimizdeki tuttuklarımızın söylemediklerimizin, anlatamadıklarımızın en gerçek, en saf, en doğru, en yanlış olanlar da olanlardır zaten. Diğerleri elekten geçirilmiş, güvenlik kalkanlarıyla oluşturulmuş, samimiyetsizlikle yoğrulmuş aynı kişilerdir…