“Ma’rûf” (herkesçe bilinen) “İhsan” (bir davranışı en güzel biçimde yapmak) “Birr” (her türlü iyilik) İyi-lik bu üç temel unsurun oluşturduğu ve ortak paydasında buluştuğu bir kavramdır. İyi-lik bir niteliktir, İyi-lik etmek ise bir eylem. Hem nitelik olarak, hem de eylem olarak iyilik mutlak İyi’nin vergisidir. İyi-lik, karşılık bulmanın olanak dahilinde olduğu sevinçli bir istemdir. Umutlu bir kapıdır. Sağlıklı bir süreçtir. İnsani bir açılımı ve derinleşmeyi örgütler. Karşısındakini saygı ile olumlu anlamda etkiler. Alkışı ve övgüyü hak eden onurlu bir duruştur. Neden İyi-lik yapmalıyız? Kime İyi-lik yapmalıyız? Ne zaman yapmalıyız? Nasıl yapmalıyız? Aslında hiç önemi yok bu soruların, İyi-lik yapmak için zaman ve sebep beklenmemeli, kişi aranmamalıdır. İyi-lik yapmanın verdiği mutluluk gösterilen fedakârlığın sonucudur. Bazen kendimizi hayat koşturmacası içinde birine gülümserken, birine selam verirken ya da tatlı dille konuşurken buluveririz kendimizi... Bunlar yapılabilecek en zahmetsiz İyi-liktir aslında. Hastayı ziyaret etmek, karşıdakinin zor gününde yanında olmak, kederini paylaşıp yükünü hafifletmek, yakınını kaybedene sabır dilemek, yoldaki taşı birinin ayağına takılmasın, canını yakmasın diye kenara almak, kötülüğü engellemek, güzel söz söylemek ve sözü güzel söylemek, maddi varlığının ihtiyaç fazlasını paylaşmak, hayra vesile olmak, yaratılanı yaratanın hatırına sevmek, iyiliğe aracı olmak... Bu örnekleri çoğaltabilir ya da paylaşabiliriz. Çünkü; İyi-likler paylaştıkça çoğalır... İyi-lik yeteneğini devre dışı bırakmak kötüye ve kötülüğe yol açar. Kötülüğün yüklediği negatif elektrikten, iç rahatsızlığından, vicdan azabından kurtulmanın yolu da iyiliktir. “Dünya İyi-likler üzerine kuruludur, kötülükleri kapatmak için” Kötülüklerle kaybedenler kulübünden olmayın, İyi-liklerle kazanılan iyi kalpli bir insan olmak dileğiyle İyi-liklerle kalın...