Gözlerimi açıyorum ve kendimi bir filmin içinde buluyorum. Bir bakıyorum ki başrol oyuncusuyum. Ama ne zaman seçmelere katıldım ve başrol oyuncusu oldum hiçbir fikrim yok. Senaryoda yazılan neyse onu oynuyorum; çok da seçim hakkım varmış gibi durmuyor. Yan karakterler de çoktan seçilmiş. Ne kadar uyumlu bir ekip olduğumuz ve bu işten ne kadar zevk aldığımız da tartışılır. Senaryo yazarını tanımıyorum. Çok ama çok ünlü birisi olduğunu duydum ve kendisine ulaşmam da mümkün görünmüyor. Senaryoyla ilgili bazı itirazlarım var. Senaryo yazarı ben olsaydım bu film kesinlikle çok daha farklı olurdu. Senarist kafasına göre takılıyor ve bir başrol oyuncusu olarak beni pek takmıyor ve fikirlerimi de pek umursamıyor. Eğer senaryoyu ben yazıyor olsaydım bir kere bu filmde hayatım bu kadar zor olmazdı. Senaryoya göre hayatımla ilgili planlar yapıp hayaller kuruyorum ama senaryo beni öyle yerlere götürüyor ki inanamıyorum. Bu senarist hem çok yaratıcı hem de çok yetenekli. Kendimi aklıma hayalime gelmeyecek yerlerde ve durumlarda buluyorum. Şaşkınlıkla okuyorum senaryoyu. Sanki kendimi değil de başka birini oynuyorum. Uzaktan başıma gelenleri izliyor gibiyim. Bu rolün içine hiç giremedim. Karakteri ben yaratmış olsaydım öncelikle bu karakteri bu kadar naif, fazlasıyla uyumlu ve sürekli iyi olmaya ve doğru davranmaya çalışan ve çevresindekileri kırmamak adına susan ve kendi kırılan biri olarak resmetmezdim. Bu karakteri canlandırmaya çalışmak beni çok yoruyor. Kendini çoğu zaman anlaşılmamış ve yalnız hissediyor. Yan karakterlerle çok da iyi bir etkileşim içinde değil. Hiç motivasyonum yok bir başrol oyuncusu olarak. Bu filmi seyreden seyirci sürekli hüzünleniyordur eminim ki. Ben bir seyirci olsaydım bu film bana pek haz vermezdi. Daha eğlenceli ve neşeli bir film izlemeyi tercih ederdim. Bu sinema salonunda çıkıp kahkaha sesleri gelen yan salondaki filme girmeyi isterdim. Ama ne yapalım, bu film de böyleymiş. Göreceğiz bakalım bu film beni nerelere götürecek ve de ne kadar sürecek.