Çoçuklaşma, çoçuk kal... Eskimiş ve tozlu bir fotoğraf albümünde kalan , zamanı anlayamadığımız, yaşamın bilinmez yerinde unutulmuş gülüşlerimiz, şımarıklılığımız... Seneler geçtikçe soluk ve soğuk ama bi o kadarda içimizi ısıtan bir resimdir Çocukluk Büyüdüğümüzü zannettiğimiz ama büyütemediğimiz bir bütünün bin parçası çocukluk. Belki de ruhumuzu iyileştirmek için bir çocuklaşma bin bir çocuk ... Her zaman yanımızda kalan, duygularımıza, düşüncelerimize, hareketlerimize, yansıyan ve en önemlisi yaşamımızı ele alan bir heyecan biraz hüzün çoçukluk... Peki ya çocuk kalmak ? Gökyüzüne baktığında karanlığında değil, parlayan yıldızlarda kalmaktır. Bulutlara baktığında elektrik tellerine takılı kalan değil, uçurtmanın ipi takılı kalmasın diye koşturmaktır. Hayatın sarsıntısında kalmayıp , salıncakta sallanmaktır . Gerçeğin acılarında kalmayıp, masallardaki bir kahraman olmaktır. Zamana bırakmak değil , zamanda kalmaktır . Çocuk kalmak...