Ne olabilirdi ki bir şairin cinayeti; 

Sis kaplamıştı her yeri. Eski bir Amerikan filminde hiçbir yere varmayan bir yolculuğa çıkmış gibiydi. Silahı elindeydi. Kurşun, kalbi kadar ağırdı; suçunun lekesi ellerine bulaşmıştı.

Bu son cinayet mahvetmişti onu. Daha önce de öldürmüştü—acımasızca, arkasına bile bakmadan, izler bırakarak. Ama bu seferki farklıydı. Öncekilere hiç benzemiyordu.  Kalbi yerinden çıkacak kadar çok çarpıyordu. Oldukça zor nefes alıyordu. Yaşadığı bu heyecan onu çok sarsmıştı.  İlk darbede anlamamıştı böyle olacağını. Aklından bile geçmezdi. Ama sonra, acısı yavaş yavaş sızdı içine. Çünkü bu kez, öldürdüğünü gerçekten sevmişti.

Saatlerce sürdü yolu, nereye gittiğini bilmeden. Sislerin içinde kayboldu günlerce.