Hayatımın her döneminde anlatacağım ve kulağıma küpe ettiğim birçok an yaşadım sayende. Ama hafızamdaki en güzel anlardan biri şüphesiz üniversite sınavının açıklandığı o gün. Ben, seni bana attığın o gururlu bakışla hatırlıyorum hep. Sınav sonuçları açıklandığında herkes uyuyordu. Ben de sessizce balkonda sonucuma bakıyordum. Annem yanımda bana her zaman olduğu gibi destek oluyordu. Babam telefonun bir ucunda sonucu bekliyordu. Sen ise her şeyden habersiz bir şekilde uyuyordun. Ben sonucumu öğrendiğimde ufak bir ağlama anı yaşamıştım. Sonra seni kaldırıp bu güzel haberi vermiştim. Benimle birlikte sen de ağlamıştın. Bana dönerek: “Aferin benim kızıma. Seninle gurur duyuyorum gurur.” demiştin. Bu sözlerin benim için anlamını bilemezsin. Bazen biz insanlar sadece güzel bir şeyler duymak için çalışıyoruz. Aldığımız başarılar bunu kamçılıyor ama destekler her şeyin ötesinde bize güç veriyor. O gün kendimi hem çok mutlu hem de çok şanslı hissetmiştim. İnsanın böyle güzel sevildiğini sürekli hissetmesi gerçekten paha biçilemez bir mutluluk. Zamanın gerçekten acımasız olduğunu gidişinin üzerinden geçen iki yılda çok daha iyi anladım. Daha dün elinden tutup yürürken bugün sadece o anlarla yetinmek zorunda kalıyorum. Vedalar bu yüzden hem acıdır hem de acıtır. Bir de zaman her şeyin ilacı değildir. En azından benim için değil. Zaman acımızı dindirmiyor. Sadece alışmamıza yardım ediyor. İnsan zaman geçtikçe dinmeyen acılarıyla yaşamaya alışıyor. O acı artık onun hayatının bir parçası oluyor. Belki de bu yüzden daha güçlü oluyor. Güçlü görünmek zorunda kalıyor. Ben de böyle güçlü olmaya olamadığım zamanlarda da güçlü görünmeye çalışıyorum. Çünkü sen benim hep öyle olmamı isterdin. Başarılarımla hep gurur duyardın. Senin benimle gurur duyman benim her zaman çok hoşuma giderdi. Bazen sadece sen benimle gurur duy diye başarı elde etmek isterdim. Ama sen beni sadece başarılı olduğum için sevmiyordun. Sen beni ben olduğum için hep sevdin. Gözlerini yummadan önce bile bana gülümsemeyi unutmadın. Varlığın bu hayatta bana çok şey öğretti. Nice anılar yaşadık birlikte. Ve senden kulağıma küpe ettiğim nice sözler işittim. Bu zaman kadar hayatımda senden öğrendiğim ve senin sayende gülümsediğim her an için kocaman bir iyi ki diyorum. İyi ki senin kadar güzel bir adamın torunu olmuşum. Keşke daha çok zamanımız olsaydı beraber. Ama olmadı ne yazık ki. Yine de iyi ki diyorum iyi ki benim dedem olmuşsun. Belki beni görmüyorsun ama bir yerlerden kesin duyuyorsun. O zaman sana söyleyecek son bir sözüm var: Seni çok seviyorum dedeciğim.