Her şey ben annemin karnındayken ilk kez senin sesini duyduğum anda başladı. “Nereden hatırlıyorsun?” diye sorduğunu duyar gibi oldum. Hemen cevaplayayım. Öyle bir sesti ki o; hayatım boyunca hep duymak isteyeceğim türden. Annemin karnına her dokunuşunda benimde kalbim daha çok çarpıyordu. Belki de hissediyordum senin olduğunu. Ya da yine oyun oynuyorduk her zaman olduğu gibi. Bir süre sonra farklı bir dünyaya geçiş yaptım ve ilk defa seninle göz göze geldik. Sanırım yüzündeki gülümseme, gözündeki de gözyaşıydı o anda. İlk kez senin kucağına geldiğimde göz göze geldik yeniden. Bana olan bakışların çok güven verici ve yumuşacıktı. Sana “baba” diyeceğimi o an anladım. Ve o andan itibaren benim için baba demek sıcacık bakışlar ve güven dolu bir kucak demekti. Beraber yaşayacağımız eve geldiğimizde, beni tüm hayatım boyunca kucağında taşıyacağını anladım. Kucağında taşıyacağım derken asla mübalağa yapmadığımı bildiğini düşünüyorum. Ağladığım zaman gözyaşlarımı silen, beni kim ağlattıysa ona içten içe kızan yine sendin. O an hangi duygular içinde olursan ol bana baktığın zamanki sıcak bakışlarını gördüğüm her an, senin biricik kızın olduğumu biliyordum. Bana ileride ne olursa olsun her zaman arkamda senin duracağına, düşecek gibi olduğumda elimden tutacağına emindim. Ki öyle de oluyor. Her verdiğim kararda destekçim, her çıktığım yolda ise yoldaşım oldun. Seni çok seviyorum. Hep benim yanımda olmanı ve fikirlerimizle aydınlattığımız yolda yürümeyi istiyorum. Bir daha dünyaya gelecek olsam yine baba olarak seni seçerdim. Doğum günün kutlu olsun. İyi ki benim babam sen oldun.