Sevmek dünyadaki en güzel şeylerden biridir. Karşı tarafla gönülden bir bağ kurmak, ilgi göstermek ve yüreğinin bir köşesinde yaşatmak en güzel duygulardır. Sevmek sınırları dahi aşan bir olgudur. Karşılıksız sevmek ise her zaman umutla beklemektir. Şarkılar dinlersin, şiirler yazarsın ama nafile. Hiçbiri başlamamış bir sevginin avuntusu olamaz. Ama o umut seni ayakta tutar. Biten bir aşk sonrasında oturup düşünürsün neden olmadığını. Bir süre sonra kabul ettiğini zannedersin. “Bitti artık!”, “O artık yok!” dersin fakat sadece kendini kandırırsın. Yalnız kalınca anlarsın en çok unutamadığını. Hayallere dalarsın, onun olduğu hayaller kurup mutlu olursun. Günlerce, haftalarca, aylarca bu devam eder. Ondan başka hiçbir şey düşünemez hale gelirsin. Geceleri rüyanda, gündüzleri hayallerinde onu görürsün. Hayatı sadece onunla yaşarsın. Bir süre sonra hayata isyan edersin ”Neden?” diye. Her olumsuzluğu ona bağlar, çok da kızarsın. Ama ne zaman onu görsen elin ayağına dolaşır, içinde bir şeyler kıpraşır. Çünkü sevmişsindir bir kere ötesi yoktur bunun. Onun bir tebessümüne bin türlü anlam yüklersin. Eğer o varsa yanında dünyalar senin olur. Hayatının büyük bir bölümünü o olmasa bile onunlaymışsın gibi yaşarsın. Senin için sadece o vardır. Gece onun yüzüyle uyursun sabah uyandığında ilk o gelir aklına. Bir gün karşılık bulacağına dair umutla yaşarsın. Gündüzler gece, mutluluklar hüzündür artık. Uyku denilen şey çoktan uzaklaşmıştır senden. Her şeye rağmen hayatında verdiğin en doğru karardır sevmek. İlk adımı sen atmışsındır ama beklediğin gibi olmamıştır. O andan sonra iki yol vardır önünde: Birincisi vazgeçmektir. İkincisi ise; her şeye rağmen seviyorsan beklemekten başka çaren yokmuş gibi davranmaktır. O yüzden seven insan yolunu iyi seçmeli.