Bu hayatta çok erdemli olamadım kabul,

Bazen pembe yalanlar da söyledim,

Sırf başkalarını mutlu etmek adına

Olmayacak yollara da saptım.

Ama kimseyi kandırmadım,

Başka biri gibi davranmadım,

Rol yapmayı zaten beceremem,

Elime, yüzüme bulaşır diye korkarım.

Herkes kadar bulaştım kötülüğe,

Herkesten azdır bile belki,

Ama kesinlikle çok değildir.

Kötülüğün de azı mı olur demeyin,

Olmaz mı hiç?

Çok da güzel olur.

Beterin beteri vardır daima,

En azından, kendimce

En beteri olmadım kimsenin,

Sonunu getirmedim sevdiklerimin,

Nefret ettiklerimin bile kuyusunu kazmadım,

Olsa olsa birkaç sövgülük yer ayırdım.

Bu da bir şeydir,

Benim avunma gerekçemdir.

Şimdi hayatımızdaki en beterler düşünsün,

Kendilerini, kendi gözlerinde bir gömsün,

Sonra da adalet terazisinde bir görsün,

Herkes aynada önce kendi yüzünü süzsün.