Sözlerim düğümlenirken bazı geceleri Yırtmak istiyor içimdeki hüzün sayfalarca. Ağlamak rahatlatacaksa içimdeki sonsuz kederi, Haykırmalıyım ulu orta o halde umarsızca. Kalbim uçmak istiyor, köşe kapmaca oynadığı yerlerden uzaklarda. Ruhum özgürlüğüne kavuşmuş bir kuş gibi salınıp gitmeli. Bir ben daha gelmeyecekse benden ileri, Kavuşmalı, tekrar o şen şakrak anlara, bu bedene geri dönmeli. Yas tutup da yaşlarla ıslanmaksa acı çekmek, Uzaklaşmalı, hatta binlerce tövbe etmeli. Dönmemeli... Yerini yurdunu kaybetmiş olsa da bu kalp, taş kesilmeli. Daha hızlı atmak için acı vereni fark etmemeli. Ya geçmişi sindirmeli ya da onlarca felaketi bir yağmur gibi dindirmeli. Ama bir bulut gibi tekrar indirmemeli. Çaksa da zihnimde binlerce olay silsilesi bir şimşek gibi, Her ışığa aldanıp peşinden umut vadediyor diye gitmemeli.