Yedim, içtim, gezdim, tozdum. Bazen okudum, bazen milletin canına okudum, karşılığını da fazlasıyla aldım merak etme. Sevdim, sevilmedim, sevmedim, sevemedim. İçtim, içtim, içtim her şeyi içtim hem de. Unuttum. Unutamadım. Deşmeye devam ettim, ettiler. Ama her gün baktım, baktım. Bakamadım da bazen, gözlerimi ovdum, karıncalandı bazen manzaram, hayat. İzin verdim, her akşam tökezlemeye. Dinledim her sabaha karşı uykusuz gecelerimden aydınlanan kanatlı özgürlükleri. Gördüm ufka doğru yok oluşlarını. Sezdim sanki benden uzaklaştıklarını. Çocuk cıvıltıları da tebessüm ettiriyordu beni, dünyaya karşı bir umut büyütüyordum hala içimde. En azından hep deniyordum ya, her seferinde hayal kırıklıklarımı yerden toplayarak güne açıyordum yüzümü. Bir daha, bir daha, bir daha deniyordum. Döngü bu, yerinde durmuyor. Yanağımdaki damlalar kurumadan gitmeliyim.