Gecenin en koyu vaktinden yazıyorum sana adam. Gözüme inen yaşlı perdeleri indirdim artık Yutkunduğum kelimeleri birer birer döküyorum. Tıpkı döktüklerim gibi, Sönmek üzere olan bir mum misali bakan gözlerimden. Gecenin en koyu vaktinden yazıyorum sana adam. İçimin tozlu raflarına kaldırdığım tüm anıları çıkarıyorum, Havaya muhtaç kalmış bir odanın penceresini açar gibi. Sonuna kadar, son defa aralıyorum kalbimi. İlk ve son kez anlatıyorum kendimi sana, Unutma diye kuruyorum yankılı cümlelerimi. Gecenin en koyu vaktinden yazıyorum sana adam. Kurak toprakların suya hasreti sona erdi artık. Kuruyan umut tohumlarımı yeniden yeşertiyorum, Tıpkı attığın adımların gibi. Uzatıyorum ellerimi sana adam, Gecenin en koyu vaktinden çıkarman için beni