Hayatım bulunduğum yerle eş değer sanki. Tek başına yanan bir sokak lambası.. Koyu yeşil yapraklardan görünmeyen binalar.. Tüm bunları içinde barındıran ıssız Ve sessiz bir çıkmaz sokak... Huzur verici gibi görünse de, Bir yerlerde kasveti hapsetmiş içine. Caddenin sesli kalabalığına inatla sükuta gizleniyor. Lambanın bile kendisini aydınlatmasına geçit vermiyor. Kimsenin olmayışı ile daha da karanlığa bürünüyor. Ya birinin vazgeçtiği ya da yanlışlıkla seçtiği oluyor. Belki bu yüzden kendini gizleyip kuytulara hapsediyor. Ne kadar saklasa da içinde açan yaseminleri, İlk görenin gözüne hep paslı kapılar takılıyor. Ne de olsa burası çıkmaz sokak, Kimsenin ilk adresi olmuyor...