Bazen vazgeçmek gerekir. Kendine geç kalmadan önce vazgeçmek, Daha fazla kaybetmemek için vazgeçmek, Sonunda acı çekmek olsa da Fazlasını çekmemek için vazgeçmek.. Önce bir eksiklik hissi saracak bedenini. Ellerin artık senin ellerin olmayacak mesela. Gözlerin eskisi gibi bakmayacak hiçbir yere. Mutlu da olmayacaksın bir süre. Sahte tebessümlerle saklayacaksın gerçeği. Üzüntülerini belli etmemek için savaş vereceksin kendi içinde Yarım kalacaksın, hatta yalnız, Ve yorgun belki de.. Kendini anlatacak tek bir kelime dahi bulamayacaksın. “Nasılsın?” diye soranlar olacak. “İyiyim” diyeceksin mesela. Senden başka kimsenin kötü olduğunu bilmesine izin vermeyeceksin. Mutlular arasında en çok sen mutlu görünüp Gülen yüzler arasında en çok sen güleceksin. Her şey sona erip kendinle kaldığında ise en çok sen üzüleceksin Kendinden vazgeçmemek için çok sebebin olsa da Sen, seni üzen nedenlerden vazgeçmeyeceksin. Umudunu kaybetmeden her gün daha çok bekleyeceksin.. Ne zaman beklediğine değmediğini hissedersen İşte o zaman vazgeçeceksin..